Τέσσερις φίλες περιμένουν να γνωρίσουν τον άντρα που θα τις συναρπάσει. Μόνο που, στην εποχή μας, μια φυσιολογική ερωτική σχέση είναι δυσεύρετη. Έτσι, αντιμετωπίζουν το φαινόμενο της "λειψανδρίας" με χιούμορ που τσακίζει κόκαλα και με μοναδικό στήριγμα τη φιλία τους.

"Δε χρειάζομαι έναν άντρα για να με αναλάβει από οικονομική άποψη - μπορώ να φροντίσω μόνη μου τον εαυτό μου. Ωραίο θα \'ταν να ξέρεις πως είσαι με κάποιον που θέλει το καλό σου και σε κάνει να νιώθεις ξεχωριστή, ασφαλής, σίγουρη", λέει η Σαβάννα, όμορφη, μορφωμένη, επιτυχημένη, ανύπαντρη στα τριάντα έξι της.
Η Μπερναντίν μετά από έντεκα χρόνια γάμου έχει ένα πολυτελές σπίτι, μια BMW, δύο παιδιά και όσα συνολάκια θέλει, μόνο που τον άντρα της τον έχει μια εικοσιτετράχρονη λογίστρια.
Η Ρόμπιν, τσακάλι στα επαγγελματικά, στην προσωπική της ζωή μπλέκει όλο με ρεμάλια. Αν η αγάπη είναι μια πλατιά λεωφόρος, εκείνη βρίσκεται επί χρόνια σε χωματόδρομο.
Τα πράγματα είναι λίγο καλύτερα για την Γκλόρια. Έχει χρόνια να κάνει σχέση, αλλά η ζωή της κυλάει ήρεμα, με εξαίρεση όσα τραβάει από το γιο της.

Το "Μα που πήγαν όλοι οι άντρες" είναι μια ιστορία τεσσάρων σύγχρονων γυναικών που ζουν τα προβλήματα που έχουμε όλοι μας με τον έρωτα, το γάμο, τη φιλία, τα παιδιά, τη δουλειά. Κι αυτό είναι που τις κάνει τόσο άμεσες. Κάθε γυναίκα θα δει τον εαυτό της να καθρεφτίζεται μέσα σ\' αυτές τις ηρωίδες και κάθε άντρας θα καταλάβει λίγο καλύτερα τις γυναίκες της δεκαετίας του \'90.